اطلاعات در اینجا بر روی سرطانهای اولیه استخوان (سرطان هایی که از استخوانها شروع میشوند.) متمرکز است که اغلب در بزرگسالان دیده میشود. اطلاعات مربوط به استئوسارکوم، تومورهای یوینگ (سارکوم یوینگ)، و متاستازهای استخوانی به طور جداگانه توضیح داده شدهاست.
عامل خطر هر چیزی است که شانس ابتلا به بیماری مانند سرطان را افزایش میدهد. سرطانهای مختلف عوامل خطر متفاوتی دارند. برخی از عوامل خطر مانند سیگار کشیدن را میتوان تغییر داد اما برخی عوامل دیگر مانند سن یا سابقه خانوادگی فرد، قابل تغییر نیستند.
اما داشتن یک عامل خطر یا حتی چندین عامل خطر، به این معنی نیست که شما به این بیماری مبتلا خواهیدشد. بسیاری از افراد مبتلا به یک یا چند عامل خطر هرگز به سرطان مبتلا نمیشوند، در حالی که دیگران که سرطان میگیرند ممکن است عوامل خطر شناختهشده کمی داشتهباشند یا هیچ عامل خطر شناخته شدهای نداشتهباشند.
انواع مختلفی از سرطانهای استخوان اولیه وجود دارد (سرطان هایی که در استخوان ها شروع می شوند)، اما، این سرطانهای مختلف، همگی، عوامل خطر مشابه ندارند.
بسیاری از سرطانهای استخوان با هیچ عامل خطر شناختهشدهای مرتبط نیستند و علت مشخصی ندارند. اما چند عامل وجود دارد که میتواند خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان استخوان را افزایش دهد.
عوامل خطر اصلی برای تومورهای استئوسارکوم و یوینگ در جاهای دیگر مورد بحث قرار گرفته است.
سن بالا: بیشتر کندروسارکومها در افراد مسن رخ میدهد، اگرچه میتوانند در افراد جوان نیز ایجاد شوند.
تومورهای استخوانی خوش خیم: داشتن انواع خاصی از تومورهای استخوانی خوش خیم (غیر سرطانی) می تواند خطر ابتلا به کندروسارکوم را افزایش دهد.
به عنوان مثال، انکندروم یک تومور غضروف خوشخیم است که میتواند در وسط استخوان ایجادشود. این تومورها به ندرت به کندروسارکوم تبدیل میشوند، اما افراد مبتلا به بیماری اولیر (شرایطی به نام انکندروماتوز چندگانه multiple enchondromatosis) خطر ابتلا به کندروسارکوم را افزایش میدهند. گاهی اوقات این وضعیت با تغییرات ارثی در ژنهای IDH1 یا IDH2 مرتبط است.
اگزوستوز چندگانه (Multiple exostoses) یک بیماری ارثی است که در اآن فرد دارای بسیاری از تومورهای استخوانی خوش خیم به نام استئوکندروم است که عمدتا از غضروف ساختهشدهاست. این تومورها گاهی اوقات میتوانند دردناک باشند و میتوانند منجر به تغییر شکل یا شکستگی استخوانها شوند. هر تومور همچنین شانس کمی برای تبدیل شدن به کندروسارکوم دارد. این اختلال اغلب توسط تغییرات ارثی (جهش) در هر دو ژن EXT1 یا EXT2 ایجاد میشود.
اکثر کوردوماها علت شناخته شدهای ندارند. اما به نظر میرسد تعداد کمی از کوردوماها در خانوادهها وجود داشتهباشد (که به عنوان کوردوما خانوادگی شناخته میشود.). کوردومای خانوادگی اغلب با یک جهش (mutation) در ژن TBXT که یک فرد از والدین به ارث می برد، مرتبط است.
بیماران مبتلا به توبروس اسکلروزیس، یک سندرم ارثی ناشی از نقص (جهش) در ژن TSC1 یا TSC2، به نظر میرسد در دوران کودکی در معرض خطر بالای کوردوما هستند، اگرچه به نظر میرسد که این به طور کلی نادر است.
چند عامل خطر شناخته شده برای سایر انواع کمتر شایع سرطان استخوان وجود دارد، اگرچه عواملی وجود دارد که خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان استخوان را افزایش میدهد.
بیماری پاژه استخوان: بیماری پاژه یک وضعیت خوشخیم است که بیشتر در افراد مسن رخ میدهد، که در آن یک منطقه (یا مناطق) استخوان فعالتر از حد معمول میشود. این موضوع می تواند منجر به استخوان غیر طبیعی شود که احتمال شکستگی (شکستن) بیشتر است. افراد مبتلا به این بیماری شانس کمی برای ایجاد تومورهای استخوانی در این مناطق دارند. اغلب این تومور استخوانی یک استئوسارکوم است، اما همچنین میتواند یک نوع تومور استخوانی کمتر شایع باشد، مانند تومور GCT.
پرتودرمانی قبلی: افرادی که پرتودرمانی دریافت کردهاند (معمولا برای درمان نوع دیگری از سرطان) خطر ابتلا به سرطان استخوان در منطقهای که تحت درمان قرار گرفتهاست، کمی افزایش مییابد. این خطر در افرادی که در دوران جوانی تحت درمان قرار گرفتهاند (به ویژه در کودکی) و افرادی که با دوزهای بالاتری از اشعه تحت درمان قرار گرفته اند، بیشتر است.
این سرطانها سالها (اغلب دههها) پس از پرتودرمانی توسعه مییابند. اغلب این سرطانها استئوسارکوم هستند، اما آنها همچنین میتوانند انواع کمتری از سرطان استخوان مانند فیبروسارکوم استخوان یا سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته (UPS) استخوان باشند.
